راستش امشب دلم بدجوری گرفت
دوستان تو گروه از هم سبقت میگیرن برای شرکت نکردن در کلاس های (حتی مجازی!)
و توی کلاس ها هم اصلا براشون درسا مهم نیست من موندم اینا حالا جدای از حلال و حروم حقوق شون چطوری میخوان جواب خون شهدا رو بدن،
یاد شهدای هسته ای، شهدای مدافع حرم و شهدای دفاع مقدس افتادم که اینهمه برا وطن (شایدم دین هم باشه) زحمت کشیدن و خون دادن و یه عده دانشجو معلم که معلم های آینده این مملکت هستند یه ذره شرفو غیرت ندارن و آینده این نظام آموزشی و و وطنشون اصلا براشون مهم نیست.
کاش بین این همه پیام رسان و شبکه اجتماعی که ساختند یه شبکه اجتماعی هم راه می انداختند برای مشاغل ؛ بعضی اوقات میگم چه خوب میشد یه شبکه اجتماعی بود مخصوص فرهنگیان ؛
1. چه مشکلاتی تدریسی (مدیریت کلاس و... ) که بر طرف نمیشد!
2. چه پیشنهاد هایی برای تدریس موثر تر (روش های تدریس) مطرح نمیشد!
3. چه کتاب هایی که معرفی نمیشد!
4. چه تجربیاتی که مطرح نمیشد برای معلمین تازه کار!
چند روز پیش این ایده اومد تو ذهنم که چی میشد حداقل توی همین شاد یه قسمتی بود مشابه توییتر برای معلمین که با هم تعامل کنند هر چند شاد ، شبکه آموزشی دانش آموز هست اما چاره چیه حالا فعلا این حداقل رو فراهم میکردند.
+ عجب روزگاری شده ...
- چی شده ؟
+ هیچ کس درکم نمیکنه همین :)
پ.ن : دیالوگ این روزای من
دریافت
حجم: 8.29 مگابایت
چه حس با حالی داره
اخ اخ ... تو رو خدا ببینین خخخ
پ.ن: از ایشون یادبگیرین ، ببینین تو چه شرایطی( پر نداره) روحیشو حفظ کرده خخخخ