قاعدتا در دانشگاه فرهنگیان کارورزی یک رو نباید تدریس کرد اما خب به پیشنهاد همکاران و معلمان عزیز و دلسوز بنا شد یه جلسه رو تدریس داشته باشم اما خب این تدریس یکم فرق میکرد ؛ معلم راهنما هم سر کلاس میبود !
خب از هفته قبل به معلم راهنما اطلاع دادم که هفته آینده این درس بر عهده من ؛ ایشون هم استقبال کردند و گفتند خیلی خوبه و باعث میشه که آماده تر بشی از همین الان ؛ راست هم میگفت کی حوصله داره که 2 ترم دیگه صبر کنه تا تازه وارد تدریس بشه و تجربه کسب کنه ...
طبق اون استاندارد هایی که از ترم قبل یاد گرفته بودم طرح درس نوشتم و جزوه اون درس رو آماده کردم و آماده شدم برای روز کارورزی.
روش تدریس پرسش و پاسخ و سخنرانی رو انتخاب کردم ؛ اما زیاد این تدریس ایده آلم نیست اما چه میشه کرد نه میشه از روش تدریس نمایشی استفاده کرد بخاطر اینکه مدرسه امکانات نداره مثل پروژکتور و اینکه من تنها یه جلسه تدریس داشتم و اگه کاملا کلاس به دستم بود (دبیرشون بودم) از روش تدریس معکوس استفاده میکردم ( اما برای شروع زیاد هم بد نبود)
اما تنها چیزی که میدونستم نباید انجام بدم ؛ روش تدریس معلم راهمام بود (روش تدریس سوال محور )! اصلا روش تدریس جالبی و مفیدی نیست و در طول این ترمی که من مدرسه سر اون کلاس بودم شاگردان تنها به دنبال تمام کردن کتاب و نوشتن سوالات بودند تازه این قسمت خوب ماجرا بود برخی هم که اصلا درس رو گوش نمیکردند و برخی سوالات رو از قبل نوشته بودم البته کمی هم حق دارند ! چرا ؟
روش تدریس کسل کننده ای بود ! فقط روخوانی کتاب و نوشتن سوالات و تمام!
به نظرم معلم علاوه بر روش تدریس فعال باید در تدریسش مطالبی فراتر از کتاب درسی رو دنبال کنه و متکی به کتاب نباشه ! متاسفانه توی سیستم آموزشی ایران خیلی به کتاب متکی هستند بر خلاف سیستم ژاپن که کتاب حکم راهنما رو داره نه همه چیز رو ...
کارورزی یک هم تمام شد و من ماندم ام با تعداد زیادی دغدغه در امر آموزش و هم تربیت براساس سند تحول !
دریافت