41- توصیه استاد (3) برچسب زنی

استاد جلسه اول سر کلاس گفت :«چرا باید در دانشگاه فرهنگیان جامعه شناسی قشر و نابرابری ها بخونید؟ بخاطر نابرابری های زیادی که در آموزش و پرورش هست، آموزش و پرورش خودش کمک میکنه به وضع موجود و نابرابری در جامعه را نهادیه میکنه مثال: بچه ها میگن به ما نگاه تبعیض آمیر در مدرسه هست؟ آیا 4 سال نگاه تبعیض آمیز داشتن؟ نه. یک نگاه کافیه (یک نگاه تحقیر آمیز یا یک نگاه متفاوت) بعد دیگه طرف میرن به سمتی که خودشون کمک میکنند به این نابرابری، چطوری؟ نظریه برچسب زنی(به این معنیه که دانش آموز بر اساس برچسبی که به او زده شده رفتار میکند یعنی اگر یک دانش‌آموز به عنوان "آشفته" یا "نامنظم" شناخته شود، این برچسب ممکن است باعث شود که معلمان و دیگر کارکنان مدرسه به طور ناخودآگاه توقع داشته باشند که این دانش‌آموز نتواند به درستی درس بخواند یا در کلاس به خوبی شرکت کند. با توجه به این برچسب، معلمان ممکن است این دانش‌آموز را به طور منفی ترتیب دهی کنند، به او بیشتر از دیگر دانش‌آموزان انتقاد کنند، او را از کلاس اخراج کنند و یا حتی به مدیریت مدرسه ارجاع دهند. این ممکن است باعث افزایش تنش و ناراحتی در دانش‌آموز شود و احساس کند که او در مدرسه قابل قبول نیست. به همین ترتیب، این برچسب ممکن است باعث شود که دانش‌آموز به این نتیجه برسد که واقعاً نمی‌تواند به درستی درس بخواند یا خوب شرکت کند، و این برچسب برای او به عنوان یک هویت شخصیتی شکل گیرد و در ذهن او باقی بماند. )، میگه آره من بچه طبقه متوسطم. یعنی کافیه اون برچسبه زده بشه، حتی بعد از مدرسه حس میکنه جامعه نگاهش به من اینه، استاد گفت خیلی باید مواظب باشید که این برچسبه نخوره اگه این برچسبه زده بشه دیگه جلوگیری ازش خیلی سخته، طرف (شاگرد) واقعا درسش ضعیفه اما وقتی برچسب زده بشه اون هم به طرف دانش آموز متوسط کشیده میشه، خیلی مراقب رفتاراتون باشید گاهی شخصیت یک فرد رو برای تمام عمرش شکل میدهید»، استاد گفت «همه این دروس ترم های قبل مقدمه ایه برای رسیدن به این. اگه به فرد برچسب نخوره تلاشش چند برابر میشه، کار آسونی نیست ولی شدنیه».

برای راهکار یا وظیفه معلمان در این مورد از هوش مصنوعی ChatGPT پرسیدم، اینطوری جواب داد؟

1. از استفاده از الفاظ منفی و برچسب‌های نامناسب خودداری کنید.
2. به جای آن، از الفاظی استفاده کنید که به شخصیت و توانایی‌های دانش‌آموز احترام بگذارد. تمرکز خود را بر روی رفتار دانش‌آموزان، نه شخصیت آن‌ها، قرار دهند
3. سعی کنید با دانش‌آموزان به عنوان افراد فردی و منحصر به فرد برخورد کنید و نه به عنوان برچسب‌هایی که به آن‌ها الصاق شده است.
4. اگر برچسب‌های منفی به دانش‌آموزان الصاق می‌شود، معلم باید با آن‌ها صحبت کند و به آن‌ها نشان دهد که او به آن‌ها احترام می‌گذارد.
5. معلم باید سعی کند تا با الهام بخشی و تشویق، دانش‌آموزان را به رشد و پیشرفت در مسیر تحصیلی و شخصیتی خودشان سوق دهند.
6. معلم باید در مواجهه با برچسب‌های منفی که به دانش‌آموزان الصاق شده، با صبر و توجه به آن‌ها پاسخ دهد.
7. معلم باید به دانش‌آموزان نشان دهد که او به آن‌ها احترام می‌گذارد و برای ایجاد محیطی مطلوب برای یادگیری، از هرگونه برچسب‌گذاری منفی خودداری کند.
8. در طول تمام مراحل آموزشی، معلم باید به دانش‌آموزان نشان دهد که او به آن‌ها احترام می‌گذارد و به دنبال رشد و پیشرفت آن‌هاست.

40- بررسی اساتید (4)

استاد شماره 64، استاد سه جلسه اومدن بعد یه مشکلی براشون پیش اومد برای همین دیگه استادمون عوض شد، من الان میخوام از اون 3 جلسه ای که اومده براتون بگم :)

خب استاد جلسه اول بعد از معرفی خودشون یه جمله گفتن: «کاری بکنیم که خودمون از خودمون راضی باشیم این خیلی مهمه حالا اینکه دانش آموز از ما راضی باشه ممکنه این اتفاق نیفتد اما مهم اینکه خودمون از خودمون راضی باشیم». فکر کنم این جمله رو هدفمند گفتن تا بعد بتونن در مورد ارزشیابی حرفشون رو بزنن و سخت‌ بگیرن.
بعد گفتن: «آیا به دانش آموزی که هیچ نداند نمره میدین؟ اگه نمره بدین خائنی هم به اون دانش آموز هم به وجدان خودتون هم به وطنت».
بعد یه جمله قشنگ دیگه هم یادمه که گفت: «یکی از بزرگواران که الان رفتن سر کار و الان معلم شدند که گلایه داشت آقا دانشگاه فرهنگیان این نقص رو داره و فلان و فلان. گفتم ببین اینا همه درست اما الان داری پشت سر هم به تاریکی لعنت میفرستی دنبال این باش که یه شمع روشن کنی (از خودت اصلاح رو شروع کن)».
روش ارزشیابیش هم خوب بود 50 درصد مشارکت کلاسی 50 درصد هم آزمون پایان ترم.
یه نکته مثبت دیگه ای هم داشتن مثال هایی امروز و از دل جامعه میزدن.

یه نکته منفی داشتن سعی نمیکردن اون مطلب که توسط دانشجو ها ارائه میشد کاربردی باشه و بیشتر مورد توجه قرار بگیره و برای یه کلاس فعال از دانشجو ها بازخورد نمی‌گرفتن بعد ارائه گروه ها.

39- دوستانی برای رشد

شبی بعد از کلاس داشتم با دوستم در مورد ارائه و اینا صحبت میکردم بهم گفت میدونی تو زیاد وسواس به خرج میدی، سعی کن از مسیر لذت ببری! این استاد زیاد به کار دانشجو ها بها نمیده بهش گفتم آره اتفاقا آخر کلاس به استاد گفتم که نظرتون چیه برای فرستادن کارمون به جشنواره‌ و آیا امیدارم باشیم براش ، زیاد توجه نکرد فقط گفت اگه خوب کار کنین آره، میدونی لحنش یه جوری بود که انگار این استاد هم مثل یکی از اساتید ترم که اصلا کارمون براش مهم نبود، هست. 

بعد همینطوری که داشت صحبت میکرد (دوستم آقای ع) بحث ارشد شد گفت من که نمیخوام ارشد بخونم گفتیم چرا گفت: « ببین منم 2 سال پیش خیلی پیگیر ارشد بودم و برنامه براش داشتم، ولی از اونجایی برخی شب که با دوستم تا صبح صحبت میکردم آخر به این نتیجه رسیدم که یه ارزش هایی بالاتر از ادامه تحصیل دارم، ببین یکی از دلایلش اینه که پدر و مادر من برای رفاه ما و برای پیشرفت ما از کنار خانوادشون مهاجرت کردن یه شهر دیگه، اینا کسی رو ندارن تو این شهر و اگه قرار باشه منم هم برم شهر دیگه هم وقتم رو جای دیگه ای باید بزارم ولی من وقتی فکر کردم دیدم که اولویتم و ارزشم خانوادمه و دوست دارم از یه زندگی معمولی نرمال لذت ببرم تا مثلا در کنار مزایای استاد دانشگاهی بخوام یه سری دردسر ها رو هم تحمل کنم، من وقتی فکر کردم دیدم که پدر و مادرم 20 سال برام اینهمه زحمت کشیدن، میدونی میخوام براشون جبران کنم و میخوام در کنار خانوادم از زندگیم لذت ببرم، من وقتی به این سوال میرسم که فرض کن استاد دانشگاه شدی آخرش چی؟ میدونی برای من جز ارزش هام و لذت هام نیست دلیل دیگش اینه که نمیخوام توی مرکز توجهات باشم یه زندگی آروم و با آرامش رو میخوام». 

بهش گفتم خوش‌شانسی که دوستانی داری که سطح درک و فهمشون اینقدر خوبه که از معاشرت باهاشون تونستی هدف زندگی و آینده تو مشخص کنی (که یه تلنگر به خودم بود که حواست هست با کیا معاشرت میکنی آیا با کسایی معاشرت میکنی که سبب رشد و ارتقا تو بشن؟) 

بعد گفت فعلا میرم پیاده روی (در واقع میرفت با قدم زدن فکر کنه مدلش اینه) 

 

میدونی حرفاش باعث شد که بخوام بیشتر روی اهداف و اولویت هام فکر کنم. 

 

 

38- از پنجره های مختلف (3)

 1. دو تا کلاس داشتیم که بینشون یک ساعت استراحت بود، بین این کلاس ها برای کارهای های جزئی برای یک ساعت رفتم کتابخونه دیدم یکی از دوستان اونجاست و کتاب آورده توی این یک ساعتی که توی دانشگاه هست اونو توی کتابخونه میخونه، تأثیر گذار بود! ولی فکرشو کن اگه حتی یک کتاب توی این وقت های مرده ی این ترم بخونه چقدر حس رضایت خوبی داره.

2. یکی از دوستان اتاق خوابگاهمون یه کتاب 864 صفحه ای رو داشت رو داره میخونه، بعد یکی دیگه از هم اتاقی هامون گفت این کتاب که داری میخونی باید روی جملاتش فکر کنی اینطوری خوندن فایده نداره، کلا این دوستمون زیاد اهل فکر کردنه. 

بعد باز این اومدم توی ذهنم که تو برای وقت های مرده ات چکار میکنی تلگرام و اینستاگرام میری :|

3. راستش قبلن ها گاهی که توی گروه کلاس بحث میشد میدیدم که طرف کلا فکر میکنه انگار چه دشمنی باهاش دارم و توهین و تحقیر میکرد و فلان از یه زمانی به بعد دیگه اول موقعیت رو چک میکردم ببینم فضاش چطوره بعد اگه باز نظرم رو خواستن نظر میدادم اما الان دیگه نه سعی میکنم 90 درصد در حوزه مطالعاتیم باشه و 10 درصدم گاهی شاید اتفاق افتاد! یه روز تو خوابگاه دو تا از دوستان داشتن بحث میکردن در مورد اتفاقات روز، یکیشون به طرف مقابل با لحن طنز گفت با این اوصاف و عقاید تضادمون دیگه سمتم نمیای، بعد طرف گفت نه طرز و عقیده افراد تاثیری روی دوستیمون نداره، از این که یه نفر میدیدم که اینقدر فهمیده و سطح تفکرش بالاس خوشحال شدم، این اتفاق وقتی این متن "هرکسی سبک زندگی خودش رو داره، عقیده ی خودش رو داره، افکار خودش رو داره، خط مشی خودش رو داره و این یعنی ازادی " رو از این وب خوندم یادم اومد، دقیقا این یعنی آزادی و ذهن باز.

4. ‏یکی از دوستان توی خوابگاه میگفت من از بحث کردن خیلی خوشم میاد چون وقتی بحث میکنی شاید طرف مقابل یه حرف جالب بزنه که حاصل ساعت ها فکر در موردش باشه، می‌گفت گاهی اوقات ساعت ها در مورد موضوعات فکر میکنم و روابطشون و اینا رو پیدا میکنم، خیلی قشنگ بود، میدونی اینکه فرد در طول هفته یک روز رو مشخص کنه و ساعاتی رو فقط اختصاص بده به فکر کردن خیلی حس خوبی داره :) 

37- دایره شایستگی (2)

یه مدت پیش که در مورد دایره شایستگی نوشتم و اینکه حواسمون به حاشیه ها نباشه (اخبار) و حواست رو اتفاقات یا به اصطلاح خبرهای جنجالی پرت نکنن، خب همونطور که گفتم تصمیم گرفته بودم یک ماه اخبار رو کنار بگذارم، اینطور بگم که خیلی سخت بود همش احساس میکردم از دنیا دارم عقب میمونم! و همش این حرف نویسنده رو توی ذهنم مرور میکردم که اگر اتفاق مهمی رخ دهد به گوشتان میرسد از طریق دوستان و اطرافیان یا اصلا خبر نداشته باشم! به قول رولف:«با تقریبا 60 خبر در روز 20 هزار خبر در سال، آیا باعث شده تصمیم بهتری در زندگی، شغل و رفاه تان بگیرید؟»، اما بعد این دوره احساس رضایت خوبی داشت، اما گاهی اوقات اواخر شب که وقت داشتم یه چک میکردم که دیدم این هم بهم ثابت شد که ذهنم رو داره بهم میریزه و یه جورایی آرامشم رو میگیره، فقط آرامش رو گرفت و چیزی برام نداشت!

میدونی قبلا ها هم دوست نداشتم در مورد هر چیز نظر بدم، همیشه به خودم میگم تو توی این موضوع تخصص نداری نه وقت خودت رو بگیر نه وقت دیگران رو! قبلا هم که اخبار رو دنبال میکردم همش دنبال متخصصین اون موضوع بودم و مطالبشون رو میخوندم و میشنیدم! اما چند ماهی میشه که تصمیم گرفتم توی دایره خودم باشه به قول رولف دوبلی:« توی دایره شایستگی خودت باش، به عمق برو نه به عرض! هر چه خارج از دایره است مربوط به حوزه تخصصی شما نیست بنابراین آن را نمیفهمید یا کاملا نمیفهمید! شما یک انتخاب دارید؛ یا باید یک خوره باشید با یک بازنده، میتوانید «استادی» نیز بنامید بتهوون یک خوره (استاد) بود، اما چه جور خوره ای؟ او بهترین جهان در ساختن سمفونیها بود. با این وجود، خارج از دایره شایستگی اش او در هیچ چیز دیگری برجسته نبود. اسحاق نیوتن، احتمالا بزرگترین دانشمند تمام دوران هم یک خوره بود. در خارج از دایره شایستگی خود او البته یک بازنده به تمام معنا بود؛ یکبار وقتی تلاش کرد که روند بازار سهام را پیش بینی کند در معرض یک ضرر هنگفت مالی قرار گرفت» اونها تک بعدی بودن یا به اصطلاح خوره.

اصلا میدونی مثالش رو میشه از دوران کنکور آورد! توی دوران کنکور هم همش به ما میگفتن که بچه ها حواستون فقط به درستون باشه (دایره شایستگی تون) و سعی کنید درگیر حواشی مربوط به کنکور و اینا نشید؛ که اینجا هم اونو یکی از اشتباهات رایج کنکوری ها آورده، دام ششم: درگیر شدن ذهن در حاشیه ها

بخاطر همین هیچ کجا در مورد حواشی روز جامعه و سیاست و مذهب و غیره صحبت نمیکنم، خوشحالم توی این چند روز با این اتفاقات جامعه توی دایره شایستگی خودم موندم و وقتم رو برای اونها گذاشتم، سعی میکنم خودم رو وقف محتوایی کاملا مرتبط به دایره شایستگی (حوزه تخصصی) خودم کنم «با اینکار شما مزیتی بزرگی نسبت به رقیبانتان خواهید داشت».