جزیره من

هنوز برام سخته، با اینکه از قبل کلاس محتوای آموزشی درست می‌کنم‌ :/ تا دانش‌آموزان راحت تر سر کلاس متوجه درس بشند، اما از پارسال تا الان همش احساس می‌کنم که زیاد ملاحظه دانش‌آموزان رو می‌کنم و هواشونو دارم، دانش آموزان اکثرا فهم اینو ندارند، باید خیلی سخت گرفت چه آموزشی چه کلاسداری! 

بعضی اوقات که نه، خیلی اوقات فکر می‌کنم و که حتما سال آینده برم قسمت اداره، اصلا اعصاب دانش آموز رو ندارم، راستش اصلا حوصله غرغر ها، سروصداها، توهین ها، مریضی ها‌(همش یکی ازدانش آموزان سرماخورده، منم مریض می‌شم)، جوگیری ها‌(ترس اینکه ماشینو خط بندازن، مثل ماشین یکی از همکارا)، محیط های کثیف و سطح پایین (دانش‌آموزان معتاد)، ترس ابلاغ مدرسه فنی که بهم بدن (اونجا دیگه بیشتر دانش‌آموزان معتاد و داغون از همه لحاظ) رو ندارم؛ راستی فکر میکنین معلمی شغل تمیزی هست؟ اصلا، دانش آموزان برخی اوقات با کفش وایسادن روی میز یا صندلی معلم!

خلاصه دلم میخواد برم اداره که با آدم‌های سطح بالا رفت و آمد کنم، محیطم تمیز باشه،‌ نسبت به مدرسه آروم باشه و با آرامش ذهن بیشتر کار کنم و زندگی!