جزیره من

یاسمن گلی :)

18 مهر

دکتر میگفت اگر شیوه ی زندگیم بر اساس گریه های ممتد و استفاده طولانی مدت از گوشی و لپتاپ باشه احتمال پیشروی بیماری و نابینایی هست

 

 

 

 

راستش من همیشه دغدغه چشم هام رو دارم چون عینکیم و همیشه از اینکه یه روز نابینا بشم میترسم، راستش من خیلی به کارهای گرافیکی علاقه دارم کلا بیشتر اوقاتم رو با لپ‌تاپ، تبلت و گوشی میگذرونم، همونطور که گفتم به کارهای گرافیکی علاقه دارم 2 سال پیش شروع کردم اینکار ها رو با نرم افزار فتوشاپ، بعد بابت نگرانی برای چشم‌هام بعد از 3 ماه کار کردن گذاشتمش کنار، اما دوباره زمستون 1401 برای اینکه یه شغل دومی برای خودم داشته باشم رفتم سمتش و تا همین 3 هفته پیش به صورت جدی داشتم آموزش میدیدم و تمرین می‌کردم، راستش با دوستم یه برنامه 5 ساله ریختیم که به هدفمون که بازی سازی و انیمیشن‌ سازی بود برسیم... اما چه فایده :) هر روز از ترس اینکه نابینا بشم می‌خوام بزارمش کنار، هر روز به این فکر می‌کنم که آقا اینهمه کار... برو سمت کاری که کمتر درگیر لپ‌تاپ و اینا باشی...
خلاصه که نمی‌دونم چکار کنم، اما به نظر من چشم های هر آدم "دنیای" اون آدمه اگه من قرار باشه نابینا بشم دیگه انگار دنیا برام تمام شده، فکر کن فارغ از سختی هایی که داره دیگه نمیتونی عزیزانت رو ببینی... بعد از اینکه این پست رو خوندم واقعا ترسیدم.
اما میدونی بعضی اوقات این فکر میاد سراغم که بابا با این هوش مصنوعی تا چند سال دیگه حتی نابینا ها رو هم درمان می‌کنن... نمی‌دونم، اما نمیشه ریسک کرد باید بیشتر حواسم باشه؛ انگار باید علاقه ام رو کنار بزارم، چون با این کارها خیلی به چشم هایم فشار میاد :)

در آخر با آرزوی سلامت کامل یاسمن خانم و ممنونم از اینکه که منو به این چالش تامل برانگیز دعوت کرد که یک تلنگر برای من بود.